Reblogowane od Krytyczna Racjonalistka:
Jedna z najlepszych polskich powieści. Opowieść o dorastaniu, przemijaniu, rodzinie, zagładzie i wielu innych rzeczach z wielką historią w tle. Nie będę jej streszczać, ani analizować, bo wielu mądrzejszych już to robiło.
Pierwszy raz czytałam tę powieść jako nastolatka i zrobiła na mnie ogromne wrażenie. Wróciłam do niej na studiach, myślałam, że jak wiele innych ulubionych lektur z okresu dorastania mnie rozczaruje, ale się tak nie stało i mimo że Widnokrąg był czytany na zajęcia, co nieco utrudnia delektowanie się książką, to znów zostałam oczarowana. Opowieść jest dla mnie tak samo piękna, jak przejmująco smutna. Może za kilka albo kilkanaście lat znów do niej wrócę.
